۱- ایسنا بخشی از نوشته‌ی وبلاگی من رو منتشر کرده است، همین طور خبری که اکبر نوشته است.

 

۲- چند نفر لطف کرده‌اند و به زبانهای مختلف نسبت به خطر تبلیغ ابراز نگرانی کرده‌اند. اول پیشنهاد می‌کنم که نوشته‌ی مریم را در مورد روزنامه‌نگاری علمی بخوانید*. من هم مثل اکثر پیشنهاد دهندگان از خودشیفتگی ملی‌مون خیلی می‌ترسم. از خبرهای مثل ستاره‌ی دنباله‌دار ذهن اینشتین بگیر تا انواع مردهای علمی سال. از نامه‌های اولین فلان چیز کار ایرانی بوده بگیر تا باور عمومی اول بودن رتبه‌ی هوش ایرانی در جهان. اتفاقا دقیقا به همین دلایل است که فکر می‌کنم باید روی یک کار واقعی تبلیغ کرد. برای کم رنگ کردن اثرهای پیش گفته. برای به وجود آوردن این باور عمومی که این کار دو سال طول کشیده. که این آدمها قدم به قدم رشد کردند. که گروه‌های زیادی در ایران به نزدیکی این استاندارد رسیده‌اند که معروف نیستند. که اصولا باید گروه‌های متوسط زیادی باشند که یک گروه شاخص ظهور کند. امیدوارم تبلیغ روی این پیشرفتهای واقعی باعث حذف تبلیغ روی پیشرفتهای نوابیغی باشه!

 

۳- خیلی از نگرانیها به‌جاست. خبر جدید ایسنا با عنوان "چه كسي‌مي‌گويد ايران نمي‌توانددوباره پيشتازعلم جهان باشد؟" نشون می‌ده که سکان داره از دست پژوهشگران واقعی خارج می‌شه و دست تبلیغاتیها می‌افته.

 

* خیلی تابلوست اگه آدم تبلیغ نوشته‌های زنش رو بکنه؟