ممیزی رسم‌الخط
از مقدمه‌ی کیوان سپهر بر شوهر مدرسه‌ای، نوشته‌ی جووانی گوارسکی، ترجمه‌ی جمشید ارجمند، کتاب پرواز، چاپ دوم ۱۳۸۰.
... اما متاسفانه این احساس دوامی چندان نیافت و خطاب منتقدی که ضمن اعتراض به رسم‌الخط منتخب نشرپرواز و خصوصا با تاکید بر «جرأت» و «مسأله» و «مسؤول» و نیز «ها»ی جمع جدائی که در ویرایش و پردازش اثر به کار گرفته شده بود، دست‌اندرکاران انتشار کتاب را متهم کرد که دستیار دسیسه‌های یک گروه سیاسی شده‌اند و معتقد، که چون الفبای فارسی همزه ندارد، پس «ئی» را باید «یی» نوشت و «ای» خواند؛ همچنین مصر بر این‌که هرکس جز این بیندیشد و عمل کند مسلم به زبان فارسی جفا کرده است و نیز هر آن‌کس که «تودهها» را «تودهها» ننویسد پس «توده‌ای» است (؟). شیوه‌ای از نقد و نظر رایج در جهان سوم و سرزمین‌های زیر خط فقر ...
آشنا نیست؟ در ضمن، در ممیزی بنده برای انتشار در وبلاگم کسره، تشدید و تنوین حذف شده است.