جناب سرهنگی که در مورد موشک (یا اژدر) جدید تولید ایران در شبکه‌ی خبر توضیح می‌دادند در بخشی از صحبتهایشان فرمودند (نقل به مضمون):

این موشکها با سرعت ۱۰۰ متر بر ثانیه زیر آب حرکت می‌کنند که از حدی که دانشمندان علم فیزیک پیش‌بینی می‌کنند بیشتر است.

۱- احتمالا منظور ایشان مهندسین مکانیک بوده است. چون این مساله بیش از این که یک مساله بنیادی باشد٬ یک مساله مهندسی و مربوط به طراحیهای مهندسی است.

۲- اگر این گزاره صحت علمی داشته باشد به نظرم باید سریعا به صورت یک مقاله چاپ شود یا از آن مهمتر ثبت اختراع شود.

۳- منظورم از صحت علمی این نیست که موشک این سرعت را نداشته. منظورم این است که شرایط گزاره‌ای که محدودیت نظری برای سرعت را پیش‌بینی می‌کند باید با این مساله سنجیده شود.

۴- بگزارید یک مثال بزنم. می‌دانیم که حرکت با سرعت بالاتر از سرعت نور محال است. شاید با دانش‌آموزانی برخورد کرده باشید که رابطه‌ی افزایش خطی سرعت با شتاب را از کتاب دبیرستانی بر‌می‌دارند و با یک ضرب و تقسیم یک خطی زمان گذشتن از سرعت نور را برای هواپیماها حساب می‌کنند. غافل از این که نه تنها آن روابط (مثل هر چیز دیگری در علوم تجربی) فقط در شرایط خاصی صادقند (در این مورد سرعتهای کم) بلکه محدودیتهای دیگری مثل مقاومت هوا هم از جایی به بعد خود را نشان می‌دهند.

۵- این جمله را بخوانید. "دانشمندان صریحا گفته‌اند که پرواز هواپیماها در خارج از جو ممکن نیست. این دلیل قاطعی است بر این‌که آپولو روی ماه ننشسته". شرایط مساله‌ی هواپیما با سفینه! فرق دارد. همانطور که احتمالا شرایط مساله‌ای که آن حد بالا را برای سرعت به وجود آورده با موشک مورد آزمایش فرق دارد.

۶- نقض یک قانون فیزیکی خیلی واقعه‌ی مهمی است و زیاد سر و صدا خواهد کرد. و مردم تا وقتی شواهد کافی نداشته باشند آن را نمی‌پذیرند. در این مورد خاص که شواهدی هم وجود ندارد واکنش علم‌پیشه‌ها یک پوزخند است. این به معنی ناممکن بودن نیست بلکه روش ارائه این نکته به شدت غیر علمی و زیر سوال است.

۷- آقا جان می‌خواهی قدرت نظامی را به رخ دشمن بکشی٬ بکش. ولی دیگه یک لگد حواله‌ی فیزیک‌پیشه‌ها نکن. به خدا فیزیک‌پیشه‌ی غیر آمریکایی هم داریم!