برانکو مربی کوچک و ترسویی بود. از ستاره های مسلم فوتبال ایران مانند عنایتی، کاظمیان، مبعلی و طالب‌لو در تیم ملی استفاده نمی‌کرد و به جای آنها بازیکنان نورچشمی‌اش مانند نصرتی و میرزاپور را به زمین می‌فرستاد. برانکو برای آینده تیم ملی پشتوانه‌سازی نکرد زیرا هرچند که تعداد زیادی از بازیکنان تیم قهرمان در بوسان را به بازی می‌گرفت ولی پیرمردهایی مانند دایی و گل محمدی هم ثابت بازی می‌کردند.

 

امیرخان مربی بزرگ و شجاعی است. نامها برایش مهم نیستند. بازیکنان خوبی مانند نصرتی و میرزاپور را به بازی می‌گیرد و عنایتی، کاظمیان، مبعلی و طالب‌لو را نیمکت‌نشین می‌کند. امیرخان برای آینده تیم ملی پشتوانه سازی می‌کند. چهره‌های جوانی مانند محمود فکری را به تیم ملی اضافه کرده است.

 

پ.ن. (۱۶ شهریور): به نکات فوق گناه نابخشودنی برانکو در این که گلهای تیمش از ضربات ایستگاهی به دست می‌آمد را اضافه کنید! ولی امیرخان روی این تاکتیک کار کرده‌اند!