بخشی از کارهایی که این روزها انجام می‌دهم، وابسته به اجرای برنامه‌ای است که اجرایش روی کامپیوترم* حدود یک روز طول می‌کشد. در یک هفته‌ی اخیر، هیچ کدام از اجراهای برنامه‌ام موفق نبوده است. چرا؟ برای این‌که پیش نیامده که 24 ساعت پیاپی برق قطع نشود یا شوک آن باعث خاموش شدن کامپیوتر نشود.

گله‌ای ندارم. حتی خوشحال هم هستم. این هزینه‌ی کوچکی است که برای سردرگم نشدن هم‌وطنانم -باهوش‌ترین ملت دنیا- که چندین سال بر اثر تغییر ساعت سردرگم بودند، می‌پردازم.

 

* از کرامات دانشگاه به اصطلاح شریف این است که نامش روی مقاله‌ها می‌آید ولی مردم از کامپیوتر شخصی‌شان و نه کامپیوترهای دانشگاه٬ برای محاسبات استفاده می‌کنند.

 

پی‌نوشت: بحثهای داخل نظرها را بخوانید.

 

پی‌نوشت۲: سوتفاهمی به وجود آمده. من از کامپیوترم در خانه استفاده می‌کنم، نه دانشگاه. پس به قطع برق دانشگاه یا UPS داشتن و نداشتن دانشگاه ربطی نداره.